Władysław Konopczyński (1935-1949)
Inicjatorem Polskiego Słownika Biograficznego i pierwszym jego redaktorem głównym w l. 1931-49 był WŁADYSŁAW KONOPCZYŃSKI (1880-1952) – historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, znawca dziejów Polski XVI-XVIII wieku, w czasie drugiej wojny światowej więzień obozu w Sachsenhausen, w r. 1948 zmuszony pod naciskiem ówczesnych władz do rezygnacji z zajmowanych stanowisk, a w r. 1949 – z funkcji redaktora głównego PSB. Zasady wydawnictwa ukształtowały się w l. 1931-4; 10 stycznia 1935 ukazał się nakładem Polskiej Akademii Umiejętności pierwszy zeszyt Słownika. Przed wybuchem wojny wydano cztery tomy oraz większość tomu piątego, ogółem do hasła Drohojowski Jan. Po wojnie, w l. 1946-9, pod redakcją Konopczyńskiego, ukazały się jeszcze dwa tomy (do hasła Firlej Henryk) oraz przygotowane zostały 4 zeszyty kolejnego tomu, po czym w okresie stalinowskim wydawnictwo zostało zawieszone. Wznowiono je w r.1958, wydając tom VII, złożony w większości z materiałów przygotowanych pod redakcją nieżyjącego już Konopczyńskiego.